Kij deszczowy — historia, technika gry
Kij deszczowy jest instrumentem perkusyjnym, rodzajem idiofonu. kij deszczowy jest długą, pustą w środku rurą, zamkniętą na końcach, z wewnętrznymi przegrodami na całej długości, częściowo wypełnioną drobnym, luźnym wypełniaczem (zboża i inne nasiona, małe kamienie, koraliki i inne stałe granulki). Przegrody tworzą spiralę wewnątrz tuby i mogą być wykonane z kolców roślinnych, szpilek, wykałaczek itp. Gdy kij deszczowy obróci się pionowo, jego zawartość przelewa się przez spiralną przeszkodę na przeciwległy koniec rurki, wydając dźwięk przypominający szum deszczu.
Długość kija deszczowego może być dowolna, ale dla wygody użytkowania najczęściej waha się w przedziale 25-70 cm.
Historia i produkcja
Podobno kij deszczowy został wynaleziony w Chile lub Peru i był używany jako instrument do wywoływania deszczu. Tradycyjny instrument muzyczny kij deszczowy wykonany jest z długiego, suszonego na słońcu pnia kaktusa. Ten wysuszony kaktus ma wgłębienie na całej długości, kolce są odcinane i używane jako przegrody. Począwszy od lat 70. i 80. narzędzie to stopniowo zyskiwało na popularności. Początkowo turyści i podróżnicy przywozili kije deszczowe z Ameryki Łacińskiej, gdzie oferowano je jako pamiątki. Obecnie kij deszczowy jest szeroko stosowany przez muzyków, wykonujących w szczególności muzykę ludową, etniczną i inną muzykę akustyczną, ambient, jazz itp. Kij deszczowy może być wykonany samodzielnie z różnych materiałów.
Technika gry
Instrument muzyczny kij deszczowy jest powoli odwracany o 180° w pionie, dzięki czemu luźne wypełnienie stopniowo się przemieszcza, tworząc efekt dźwiękowy podobny do szumu ulewnego. Dźwięk kija deszczowego może być kontrolowany przez zmianę jego prędkości i kąta (stopniowe pełne obrócenie daje najdłuższy i najmocniejszy dźwięk), obracając go powoli wokół własnej osi, a także używając go jako shakera do tworzenia rytmicznych wzorów.